Nasze ulubione sztuczki - top 5

Sztuczki są czymś, co oboje uwielbiamy. Mango zna ich dosyć sporo, więc wybór ulubionej piątki okazał się trudniejszy niż początkowo zakładałam. Na szczęście udało się, a w efekcie powstał post, który macie przed oczami. Tytuł jest trochę przekłamany, powinien raczej brzmieć Moje ulubione sztuczki - top 5 - gdyby chodziło o sztuczki najchętniej wykonywane przez rudzielca, ranking wyglądałby jednak nieco inaczej. Tymczasem dzisiaj przedstawię kilka trików, które zasłużyły na miano moich ulubionych - z tym, że za najważniejsze kryterium obrałam wykonanie Mango. No bo na przykład bardzo podoba mi się sprzątanie zabawek - zaprezentowane przez niektóre psy wygląda naprawdę imponująco, jednak u nas wymaga jeszcze dopracowania, a właściwie generalizacji, dlatego nie znajdziecie go w rankingu.

Warto dodać, że topka zawiera nasze ulubione sztuczki na chwilę obecną - z czasem z pewnością ulegnie zmianie, w końcu ciągle uczymy się nowych trików. Chciałabym również zaznaczyć, że w poczet sztuczek nie zaliczam kojarzących się typowo z posłuszeństwem komend (jak siad, leżeć, zostań czy chodzenie przy nodze, wszyscy wiedzą o co chodzi).

To co? Zaczynajmy!

1. Stópki

Stópki to sztuczka, która absolutnie zawładnęła moim sercem. Jest strasznie urocza, a w wykonaniu Mango to już w ogóle cud, miód i malinki.

Nauka stópek nie trwała długo, za to cały czas staramy się je doskonalić. Docelowo chcę, żeby rudy nie wiercił się, nie unosił łapek i utrzymywał ze mną kontakt wzrokowy. Mam nadzieję (i myślę), że kiedyś uda nam się osiągnąć taki stan - jesteśmy na najlepszej drodze do tego.

2. Osiem

Osiem, czyli slalom między nogami od jakiegoś czasu przysparza nam sporo trudności. Opanowanie tego triku zajęło Mango dość dużo czasu, jednak w końcu zaczęło to wyglądać tak, jak chciałam. W pewnym momencie otarliśmy się nawet o mój osobisty ideał - slalom wykonywany szybko (ale nie chaotycznie) i precyzyjnie. I nagle, nie mam pojęcia dlaczego, wszystko zaczęło się walić. Mango po wydaniu przeze mnie komendy osiem sprawiał wrażenie, jakby kompletnie nie miał pojęcia, czego od niego oczekuję. Może to kwestia zbyt długiej przerwy od treningów, bo nic innego nie przychodzi mi do głowy. Dziwna sprawa. W każdym razie zaczęliśmy mozolną pracę nad slalomem od nowa, choć na pewno nie od zera, bo coś w tym rudym móżdżku czasem jednak zaświta. Na chwilę obecną wygląda to całkiem nieźle, oby tak dalej.

3. Trzymaj

Odkąd nauczyłam Mango trzymania przedmiotów w pysku na komendę, nie wyobrażam sobie, że mógłby tego nie umieć. To naprawdę przydatna sztuczka, idealnie sprawdza się w trakcie sesji fotograficznych. Sprawia wrażenie łatwej do opanowania, paradoksalnie jednak sporo psów ma z nią mniejszy lub większy problem na którymś z etapów nauki. Chyba największą zmorą psiarzy jest w tym przypadku memłanie przedmiotu przez pupila, które pojawiło się i u nas, ale zostało zduszone w zarodku, z czego się bardzo cieszę. Obecnie Mango dzielnie trzyma w pysku najróżniejsze przedmioty, gdy tylko go o to poproszę.

 

4. Suseł

Suseł to taki nasz pewniak. Zdecydowanie nie jest idealny, za to został przeze mnie bardzo mocno utrwalony, dzięki czemu rudy prawie nigdy nie ma wątpliwości, czego od niego oczekuję i rzadko miga się od wykonania polecenia.

Suseł jest świetną sztuczką na świadomość ciała, a wykonujący go Mango wygląda przeuroczo, więc nie mogło zabraknąć go w tym zestawieniu.

5. Przytul

Tę sztuczkę umieściłam tu chyba z sentymentu, bo była jedną z pierwszych, których nauczyłam rudzielca. Nic dziwnego - jest banalnie prosta do opanowania, tym bardziej, jeśli pies garnie się do ludzi.

Mango wykonującego wszystkie wyżej wymienione sztuczki znajdziecie na niedawno opublikowanym przeze mnie filmiku.

A jakie sztuczki Wy określilibyście jako swoje ulubione? Piszcie w komentarzach!

Czytaj więcej »

Obroża Wild Craft - recenzja

Wild Craft to licząca sobie 3 wiosny firma z akcesoriami handmade. Jej działalność obserwuję już od dłuższego czasu. Przełomowym wydarzeniem w historii marki było zdobycie wyróżnienia w konkursie TOP for DOG 2016, co jest dowodem na uznanie ze strony klientów. Obecnie Iza i Maciek są w trakcie tworzenia sklepu internetowego, przenieśli się też do większej pracowni i niedawno pochwalili się nową kolekcją, która już teraz cieszy się sporym zainteresowaniem. Wcale się nie dziwię - wzory, które firma Wild Craft wprowadziła do swojej oferty oczarowały również i mnie. Że też musiałam wskazać tylko jeden! Po dłuższym namyśle mój wybór padł na prześliczny i bardzo uniwersalny wzór rainbow paws.

Po otrzymaniu obroży dokładnie się jej przyjrzałam. Na szczęście nie zauważyłam niczego, co wzbudziłoby mój niepokój (typu kiepskiej jakości taśma czy słabe szycia), do testów podeszłam więc bardzo optymistycznie. Moją uwagę przykuły niezwykle żywe, intensywne kolory - zupełnie jak na zdjęciu. Obróżka wykonana została z mocnej taśmy kaletniczej. Rodzaj podszycia stanowi swego rodzaju ciekawostkę. Nie spotkałam się z nim jeszcze u żadnej firmy z akcesoriami handmade. Mowa o tunisie. Jest to przyjemny w dotyku, odporny na ścieranie i nie sprawiający trudności w czyszczeniu materiał. Oto, jak się prezentuje.

Obrożę testujemy już prawie 4 miesiące. Zostaliśmy poproszeni o sprawdzenie jej w możliwie najbardziej ekstremalnych warunkach. Mango najwyraźniej wziął sobie tę prośbę do serca. Obroża była wielokrotnie prana - zarówno ręcznie, jak i w pralce. Ku mej uciesze prawie tego po niej nie widać - jedynie naszywka z logo firmy utraciła śnieżnobiały kolor, a materiał w podszyciu nieco się pomarszczył.

W trakcie trwania testów obroża nie uległa zniszczeniu, w dalszym ciągu ma się świetnie. Pies również nie czuje się w niej niekomfortowo, tunis dobrze sprawdza się w roli podszycia. Gdybym miała się do czegoś przyczepić, może byłaby to ciężka regulacja, ale nie będę drobiazgowa. Ogólnie obroża wypadła świetnie i mogę śmiało polecić ją innym psiarzom, w szczególności obróżkowym srokom, bo koło wzorów oferowanych przez firmę Wild Craft nie sposób przejść obojętnie. W połączeniu z wytrzymałością daje nam to coś bardzo, bardzo fajnego. Nic, tylko zamawiać.

Czytaj więcej »

Wakacje 2017 - podsumowanie

Wakacje 2017 upłynęły nam pod znakiem sportów kynologicznych, przede wszystkim dogfrisbee. Poczyniliśmy spore postępy. Myślę, że udało mi się ostatecznie przekonać Mango do tej aktywności. Teraz, kiedy mam już radosnego, szalejącego na widok dysków pieseczka, mogę skupić się na bardziej technicznych aspektach dogfrisbee. Co prawda z motywacją wciąż różnie bywa, o czym miałam okazję przekonać się chociażby na seminarium, w którym ostatnio wzięliśmy udział (relację znajdziecie na dole wpisu), niemniej patrząc te dwa lata wstecz, widzę ogromny progres - i tego będę się trzymać.

Wraz z nadejściem jesieni, a później zimy robimy sobie przerwę z treningami frisbee, planuję za to więcej uwagi poświęcić obedience czy raczej wybranym elementom tejże dyscypliny - trochę sobie poćwiczymy, ale bez większych ambicji, na spokojnie, w domowym zaciszu. Długie jesienne i zimowe wieczory to idealny czas. Tym bardziej, że wraz z pojawieniem się większych mrozów nasze spacery najprawdopodobniej ulegną drastycznemu skróceniu, a stymulacja umysłowa jest świetną alternatywą dla dłuższych wędrówek.

A skoro już przy obi jesteśmy... 29 lipca pojawiłam się - w roli obserwatora, gdyby ktoś miał co do tego jakieś wątpliwości - na zorganizowanym przez Dominikę z bloga Pies do kwadratu wydarzeniu o wdzięcznej nazwie Oszustwo do kwadratu. Cóż to takiego? Ot, zawody treningowe obedience, tyle że - cytuję - bez sędziego, punktów, pucharków, dyplomów i zdjęć na fejsika.

Było świetnie. Dominika bardzo postarała się, jeśli chodzi o organizację, a psiaki pracowały z prawdziwym zaangażowaniem - i to mimo panującego upału. Za każdym razem, gdy mam okazję podziwiać zawodników obedience w akcji, wpadam w zachwyt. Nie inaczej było i tym razem. Fantastyczna inicjatywa, naprawdę!

Ring został zdominowany przez owczarki australijskie i belgijskie, choć nie zabrakło również przedstawicieli innych ras. Zresztą zobaczcie sami.

19 sierpnia mieliśmy przyjemność uczestniczyć w seminarium z Martą Parcewicz. Było to pierwsze semi, w którym wzięliśmy czynny udział. Do tego dochodzi fakt, że jestem osobą wyjątkowo podatną na stres, a Mango do grzecznych, bezproblemowych, kochających cały świat piesków zdecydowanie się nie zalicza. Nic więc dziwnego, że zbliżające się wielkimi krokami seminarium spędzało mi sen z powiek. Tyle rzeczy mogło się nie udać! Oczami wyobraźni widziałam non stop drącego japę, niepotrafiącego ani przez chwilę usiedzieć w klatce i totalnie olewającego mnie Mango. Niepotrzebnie panikowałam! Pierwszy - pozytywny, rzecz jasna - szok przeżyłam, gdy okazało się, że rudy bez problemu znosi towarzystwo tylu obcych psów. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak bardzo byłam z niego dumna. Nasza praca wreszcie przyniosła upragnione efekty. Stosunkowo spokojne i grzeczne zachowanie Mango otwiera przed nami mnóstwo zupełnie nowych, wspaniałych możliwości. Oby tylko się utrzymało!

Żeby nie było tak kolorowo, rudzielec wszystkimi czterema łapami zapierał się przed wejściem do klatki. Przyznam, że została przez nas zakupiona zaledwie parę tygodni temu, niemniej Mango zdążył ją polubić - od początku intensywnie trenowaliśmy klatkowanie, bo zależało mi, żeby whippet w trakcie seminarium czuł się możliwie najbardziej komfortowo. Niestety rudy postanowił pokrzyżować mi plany. W ruch poszły naturalne gryzaki, Mango jednak wciąż nie czuł się przekonany, ostatecznie więc po prostu wepchnęłam go do klatki. Na szczęście whippet nie buntował się dłużej. Wręcz przeciwnie - od razu położył się i... zasnął. Byłam w siódmym niebie. Chciałam tylko, żeby trochę się rozluźnił, a tu proszę - śpi. W obcym miejscu pełnym psów! Niestety wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Rozpoczęły się zajęcia rzutowe, a wraz z nimi dziki lament pozostawionego w klatce Mango. Rudy koncertował przez całe dwie godziny. Masakra. Miałam ochotę go ukatrupić. Co gorsza po tym wydarzeniu Mango na resztę seminarium najwyraźniej zraził się do klatki i nie był w stanie spokojnie w niej odpoczywać. Bałam się, że całkowicie stracił do niej zaufanie. Na szczęście po powrocie do domu whippet prawie od razu wlazł do środka i zasnął. To był dla niego ciężki dzień... Ale wracając do semi: do wykorzystania mieliśmy dwie sesje. Poświęciliśmy je na pracę nad podstawami: motywacją oraz aportem, w szczególności skupiwszy się na wymianie zabawek. Próbowaliśmy też trochę pofrisbować, ale Mango dość szybko stracił zainteresowanie dyskami. Normalnie rzadko mu się to zdarza, ale w tym przypadku rozproszenia zrobiły swoje. Cieszę się, że przynajmniej szarpakami bawił się ładnie. Na uwagę zasługuje fakt, że Marta ma doświadczenie w pracy z chudełami. Dostałam od niej kilka cennych wskazówek, do których postaram się stosować.

Świetna organizacja, miła atmosfera... Pogoda też dopisała. Będę dobrze wspominać to seminarium. Jestem bardzo zadowolona z Mango - no, może nie licząc tego nieszczęsnego klatkowania.

Wspaniałe zwieńczenie wakacji!

A Wy - jak spędziliście ostatnie dwa miesiące? Aktywnie, a może leniwie? Podzielcie się wrażeniami!

Czytaj więcej »